Co to jest Deep Web i jak bezpiecznie poruszać się w ukrytej sieci?

Internet, z którym mamy do czynienia na co dzień – ten indeksowany przez wyszukiwarki takie jak Google – to zaledwie wierzchołek góry lodowej. Pod tą publicznie dostępną powierzchnią kryją się ogromne, niewidoczne dla zwykłych użytkowników obszary, znane jako Deep Web (Głęboka Sieć) i jego najmroczniejszy zakątek – Dark Web. Te terminy, często mylone i owiane złą sławą, budzą uzasadniony niepokój, zwłaszcza w kontekście bezpieczeństwa firmowego.

To właśnie w ukrytych częściach sieci kwitnie czarny rynek, na którym handluje się skradzionymi danymi, hasłami i informacjami stanowiącymi tajemnicę przedsiębiorstwa. Zrozumienie, czym są te obszary, jak działają i jakie stwarzają ryzyka, jest dziś kluczowe dla każdego, kto jest odpowiedzialny za bezpieczeństwo w organizacji. Nie chodzi o to, by samemu eksplorować te rejony, ale by wiedzieć, jak chronić swoją firmę przed zagrożeniami, które stamtąd pochodzą. W tym przewodniku rozwiejemy mity, wyjaśnimy fundamentalne różnice między Deep Webem a Dark Webem i pokażemy, jak świadoma strategia bezpieczeństwa może pomóc chronić Twoją firmę przed tym, co czai się w cieniu.

Czym jest Deep Web i dlaczego często jest mylony z Dark Webem?

Deep Web, czyli Głęboka Sieć, to termin określający wszystkie zasoby internetu, które nie są indeksowane przez standardowe wyszukiwarki internetowe, takie jak Google, Bing czy DuckDuckGo. Oznacza to, że nie można do nich dotrzeć, wpisując po prostu zapytanie w wyszukiwarce. Głęboka Sieć stanowi przytłaczającą większość całego internetu – szacuje się, że to ponad 95% wszystkich zasobów online.

Treści znajdujące się w Deep Webie nie są tam umieszczane w celu ich ukrycia przed światem. Po prostu ich charakter lub sposób dostępu sprawia, że roboty wyszukiwarek nie mogą lub nie powinny ich indeksować. Do Deep Webu należą zasoby, z których korzystamy każdego dnia. Są to na przykład:

• Treści za paywallem: Artykuły naukowe, raporty branżowe czy treści portali informacyjnych dostępne tylko dla subskrybentów.
• Prywatne konta użytkowników: Twoja skrzynka e-mail, konto bankowości internetowej, profil w mediach społecznościowych, dane w systemach firmowych.
• Bazy danych: Ogromne, dynamicznie generowane bazy danych, np. rządowe, medyczne czy biblioteczne.
• Sieci intranetowe: Wewnętrzne sieci firmowe i akademickie.

Mylenie Deep Webu z Dark Webem jest jednym z najczęstszych nieporozumień. Dark Web jest jedynie niewielką, celowo ukrytą i zaszyfrowaną częścią Deep Webu. Dostęp do niego wymaga specjalistycznego oprogramowania, takiego jak przeglądarka Tor. Podczas gdy Deep Web jest w przeważającej mierze legalny i neutralny, Dark Web jest w dużej mierze kojarzony z działalnością przestępczą i anonimowością. Można powiedzieć, że każda strona w Dark Webie jest częścią Deep Webu, ale zdecydowana większość Deep Webu nie ma nic wspólnego z Dark Webem.

Jakie zasoby, niedostępne dla standardowych wyszukiwarek, znajdują się w Głębokiej Sieci?

Zasoby Głębokiej Sieci (Deep Web) to ogromny i niezwykle zróżnicowany zbiór informacji, z których większość ma całkowicie legalny i pożyteczny charakter. Brak ich indeksacji przez wyszukiwarki wynika z potrzeby ochrony prywatności, bezpieczeństwa lub po prostu z ich technicznej natury.

Jedną z największych kategorii zasobów w Deep Webie są akademickie i naukowe bazy danych. Prestiżowe czasopisma naukowe, biblioteki uniwersyteckie, archiwa badawcze i specjalistyczne bazy danych (np. medyczne, chemiczne) udostępniają swoje zbiory online, ale dostęp do nich jest zazwyczaj chroniony hasłem, wymaga subskrypcji lub jest ograniczony do sieci akademickiej. Roboty Google nie mają do nich dostępu, ale dla naukowców i studentów są one bezcennym źródłem wiedzy.

Kolejnym ogromnym obszarem są zasoby rządowe i komercyjne o ograniczonym dostępie. Obejmuje to wewnętrzne bazy danych administracji publicznej (np. systemy e-PUAP, dane podatkowe), archiwa sądowe czy dane medyczne pacjentów w systemach szpitalnych. W sektorze prywatnym są to wszelkiego rodzaju bazy danych klientów, systemy CRM, systemy bankowości elektronicznej, firmowe intranety i platformy do zarządzania projektami. Dostęp do tych zasobów jest ściśle kontrolowany i ograniczony do uwierzytelnionych użytkowników, co w naturalny sposób wyklucza je z publicznego indeksowania.

Do Deep Webu zalicza się również treści generowane dynamicznie w odpowiedzi na konkretne zapytanie użytkownika. Kiedy rezerwujesz bilet lotniczy, system wyszukuje połączenia w czasie rzeczywistym w swojej bazie danych i generuje dla Ciebie unikalną stronę z wynikami. Ta strona nie istnieje jako statyczny plik, więc wyszukiwarka nie może jej zaindeksować. To samo dotyczy wyników wyszukiwania w wewnętrznych wyszukiwarkach na dużych portalach czy forach internetowych.

Czym jest Dark Web i jakie zagrożenia dla firm i użytkowników się z nim wiążą?

Dark Web (Ciemna Sieć) to niewielki, zaszyfrowany fragment Deep Webu, który jest celowo i świadomie ukryty przed publicznym dostępem i standardowymi przeglądarkami. Dostęp do niego jest możliwy tylko za pomocą specjalistycznego oprogramowania, które zapewnia anonimowość, takiego jak sieć Tor (The Onion Router). Strony w Dark Webie nie używają standardowych domen (jak .com czy .pl), ale specjalnych pseudodomen, najczęściej z końcówką .onion.

Architektura sieci takich jak Tor sprawia, że zarówno osoby odwiedzające strony w Dark Webie, jak i właściciele tych stron, mogą ukryć swoją prawdziwą tożsamość i lokalizację. Ten wysoki poziom anonimowości sprawił, że Dark Web stał się niestety centralnym miejscem dla szerokiego spektrum działalności przestępczej. To właśnie tam znajdują się czarnorynkowe platformy handlowe (tzw. „darknet markets”), na których odbywa się handel narkotykami, bronią, fałszywymi dokumentami, a także skradzionymi danymi.

Z perspektywy firmy, zagrożenia związane z Dark Webem są bardzo realne i poważne. To właśnie na forach i rynkach w Darknecie cyberprzestępcy handlują danymi wykradzionymi podczas ataków: bazami danych klientów, numerami kart kredytowych, loginami i hasłami do serwisów internetowych, a nawet dostępem do zhakowanych firmowych sieci. To tam gangi ransomware publikują dane firm, które odmówiły zapłaty okupu, i to tam można wynająć usługi hakerskie, takie jak przeprowadzenie ataku DDoS. Samo pojawienie się danych firmowych w Dark Webie jest sygnałem, że doszło do poważnego incydentu bezpieczeństwa.

Surface Web vs. Deep Web vs. Dark Web

Export to Sheets

Jak działa sieć Tor, która umożliwia anonimowy dostęp do ukrytych części internetu?

Sieć Tor (The Onion Router) to najważniejsza i najpopularniejsza technologia umożliwiająca anonimowy dostęp do internetu, w tym do zasobów Dark Webu. Jej działanie opiera się na genialnej w swojej prostocie koncepcji trasowania cebulowego (onion routing), które zapewnia wielowarstwowe szyfrowanie i ukrywa prawdziwe źródło oraz cel komunikacji.

Gdy użytkownik chce połączyć się z jakąś stroną za pośrednictwem sieci Tor, jego komputer (a dokładniej przeglądarka Tor) najpierw pobiera listę dostępnych, publicznych serwerów-przekaźników (węzłów), prowadzonych przez wolontariuszy na całym świecie. Następnie, losowo wybiera trzy z nich, aby stworzyć zaszyfrowany obwód (circuit):

1. Węzeł wejściowy (Entry/Guard Node): Pierwszy serwer w obwodzie. Zna on prawdziwy adres IP użytkownika, ale nie wie, z jakim serwerem docelowym użytkownik chce się połączyć.
2. Węzeł pośredni (Middle/Relay Node): Drugi serwer na trasie. Zna on tylko adres węzła wejściowego i węzła wyjściowego. Nie wie, kim jest użytkownik ani jaki jest cel jego komunikacji.
3. Węzeł wyjściowy (Exit Node): Ostatni serwer w obwodzie. To on łączy się z docelową stroną internetową. Zna cel połączenia, ale nie zna prawdziwego adresu IP użytkownika – widzi jedynie adres węzła pośredniego.

Dane wysyłane przez użytkownika są szyfrowane trzykrotnie, warstwa po warstwie, jak łuski cebuli. Każdy kolejny węzeł w obwodzie jest w stanie zdjąć (odszyfrować) tylko jedną warstwę szyfrowania. Dzięki temu żaden pojedynczy punkt w sieci nie zna całej ścieżki komunikacji – od użytkownika do serwera docelowego. To właśnie ten mechanizm zapewnia wysoki poziom anonimowości. Dostęp do ukrytych usług .onion działa w podobny, jeszcze bardziej złożony sposób, gdzie zarówno użytkownik, jak i serwer ukrywają swoją lokalizację, spotykając się w anonimowym „punkcie randkowym” wewnątrz sieci Tor.

W jakich legalnych celach dziennikarze, aktywiści czy organy ścigania korzystają z Dark Webu?

Chociaż Dark Web jest w dużej mierze kojarzony z działalnością przestępczą, wysoki poziom anonimowości, jaki oferuje, sprawia, że jest on również cennym narzędziem dla wielu grup, które potrzebują chronić swoją tożsamość i komunikację z legalnych i uzasadnionych powodów.

Dziennikarze i sygnaliści (whistleblowers) często używają sieci Tor i ukrytych usług do bezpiecznej komunikacji ze swoimi źródłami. Anonimowość pozwala informatorom przekazywać wrażliwe informacje na temat korupcji, nadużyć władzy czy działalności przestępczej bez obawy przed dekonspiracją i zemstą. Wiele renomowanych redakcji, takich jak The New York Times czy The Guardian, posiada własne, dedykowane „skrzynki kontaktowe” w sieci Tor (tzw. SecureDrop), aby ułatwić bezpieczne przekazywanie informacji.

Dla aktywistów politycznych, obrońców praw człowieka i zwykłych obywateli żyjących w krajach o reżimach autorytarnych, gdzie internet jest cenzurowany, a swoboda wypowiedzi jest tłumiona, Tor jest często jedynym sposobem na dostęp do niezależnych informacji, omijanie blokad i organizowanie się bez ryzyka aresztowania. Umożliwia im dostęp do zablokowanych mediów społecznościowych, portali informacyjnych i bezpieczną komunikację między sobą.

Co ciekawe, z Dark Webu aktywnie korzystają również organy ścigania i agencje wywiadowcze na całym świecie. Używają go do prowadzenia operacji pod przykrywką, infiltracji grup przestępczych, zbierania dowodów i monitorowania aktywności terrorystów czy handlarzy narkotyków. Anonimowość sieci Tor pozwala im prowadzić działania operacyjne bez demaskowania swojej prawdziwej tożsamości.

Jakie dane firmowe (hasła, bazy danych) są przedmiotem handlu na czarnorynkowych forach?

Czarnorynkowe fora i platformy handlowe w Dark Webie to tętniące życiem centra gospodarki cyberprzestępczej. Przedmiotem handlu jest tam szeroki wachlarz nielegalnych towarów i usług, a dane wykradzione z firm stanowią jeden z najcenniejszych i najbardziej poszukiwanych produktów. Rodzaj sprzedawanych danych jest bardzo zróżnicowany.

Jednym z najpopularniejszych towarów są dane uwierzytelniające, czyli po prostu loginy i hasła do różnego rodzaju serwisów. Mogą to być dane do indywidualnych kont (np. poczty e-mail, mediów społecznościowych, kont bankowych), ale także, co znacznie bardziej niebezpieczne, poświadczenia do firmowych systemów. Na sprzedaż wystawiane są dane dostępowe do kont VPN, paneli administracyjnych stron internetowych czy systemów RDP (Remote Desktop Protocol), które dają bezpośredni dostęp do wewnętrznej sieci firmy.

Ogromną wartość mają kompletne bazy danych wykradzione z firmowych serwerów. Mogą to być bazy danych klientów, zawierające imiona, nazwiska, adresy, numery telefonów, adresy e-mail, a czasem nawet historię zakupów. Takie bazy są wykorzystywane do masowych kampanii phishingowych, oszustw i kradzieży tożsamości. Równie cenne są dane kart kredytowych, które pozwalają na dokonywanie nieautoryzowanych transakcji.

Na sprzedaż wystawiana jest również własność intelektualna i tajemnice przedsiębiorstwa – skradzione kody źródłowe oprogramowania, dane projektowe nowych produktów, strategie biznesowe czy wyniki badań. Ponadto, na forach hakerskich kwitnie handel gotowymi exploitami (narzędziami do wykorzystywania luk w zabezpieczeniach) oraz dostępem do już zhakowanych sieci firmowych (tzw. „initial access brokers”), co pozwala innym grupom przestępczym na szybkie wdrożenie np. ataku ransomware.

Jakie są podstawowe zasady bezpieczeństwa, których należy przestrzegać, eksplorując te rejony sieci?

Eksploracja ukrytych części internetu, nawet w celach badawczych czy analitycznych, jest działalnością obarczoną bardzo wysokim ryzykiem. Należy bezwzględnie przestrzegać rygorystycznych zasad bezpieczeństwa, aby zminimalizować ryzyko infekcji złośliwym oprogramowaniem, dekonspiracji lub stania się celem ataku.

1. Używaj dedykowanego, odizolowanego środowiska: Nigdy, pod żadnym pozorem, nie należy łączyć się z siecią Tor z komputera, na którym przechowujesz jakiekolwiek ważne dane – prywatne lub firmowe. Najbezpieczniejszym podejściem jest użycie dedykowanej maszyny wirtualnej (VM) lub osobnego, fizycznego komputera przeznaczonego tylko do tego celu. Po każdej sesji, maszyna wirtualna powinna być przywracana do czystego, początkowego stanu („snapshotu”). Alternatywą jest uruchomienie systemu operacyjnego zaprojektowanego z myślą o anonimowości, takiego jak Tails, z nośnika USB.

2. Maksymalnie ogranicz swoją tożsamość: Dbaj o pełną anonimowość. Nie używaj swojego prawdziwego imienia, nazwiska ani żadnego pseudonimu, którego używasz w innych miejscach. Używaj dedykowanego, anonimowego adresu e-mail, założonego specjalnie na potrzeby tych działań. Zakryj kamerę w laptopie. Nigdy nie loguj się na swoje prawdziwe konta w mediach społecznościowych czy na pocztę, będąc połączonym z siecią Tor.

3. Nie ufaj nikomu i niczemu: Traktuj każdą stronę i każdego użytkownika jako potencjalne zagrożenie. Nigdy nie pobieraj i nie otwieraj żadnych plików z Dark Webu, ponieważ jest niemal pewne, że zawierają one złośliwe oprogramowanie. Wyłącz obsługę skryptów (np. JavaScript) w przeglądarce Tor, ponieważ mogą one być wykorzystane do deanonimizacji. Nie klikaj w podejrzane linki i nie podawaj żadnych informacji, które mogłyby Cię zidentyfikować.

4. Korzystaj z VPN w połączeniu z Tor (VPN-over-Tor): Dla dodatkowej warstwy bezpieczeństwa, warto najpierw połączyć się z zaufaną usługą VPN, a dopiero potem uruchomić przeglądarkę Tor. Dzięki temu Twój dostawca internetu nie będzie wiedział, że łączysz się z siecią Tor (zobaczy tylko połączenie z serwerem VPN), a węzeł wejściowy Tor nie pozna Twojego prawdziwego adresu IP (zobaczy adres IP serwera VPN).

Jakie ryzyka wiążą się z pobieraniem jakichkolwiek plików z Dark Webu?

Pobieranie plików z Dark Webu jest jedną z najbardziej ryzykownych czynności, jakie można podjąć w internecie i jest to działanie, którego należy bezwzględnie unikać. Anonimowy i nieuregulowany charakter tej sieci sprawia, że jest ona idealnym środowiskiem do dystrybucji wszelkiego rodzaju złośliwego oprogramowania, a użytkownik nie ma praktycznie żadnej możliwości weryfikacji, co tak naprawdę zawiera pobierany plik.

Największym i niemal pewnym ryzykiem jest infekcja złośliwym oprogramowaniem. Pliki udostępniane w Dark Webie, zwłaszcza te, które obiecują darmowy dostęp do płatnych programów, filmów czy innych atrakcyjnych treści, są w przeważającej większości „przynętą” zawierającą ukryty złośliwy kod. Może to być:

• Ransomware, które zaszyfruje wszystkie pliki na Twoim dysku.
• Keylogger lub spyware, które będą rejestrować wszystko, co piszesz na klawiaturze (w tym hasła) i robić zrzuty ekranu.
• Trojan zdalnego dostępu (RAT), który da atakującemu pełną kontrolę nad Twoim komputerem.
• Koparka kryptowalut (cryptominer), która będzie w tle wykorzystywać moc obliczeniową Twojego komputera do generowania zysków dla przestępcy.

Pobranie i uruchomienie takiego pliku na komputerze firmowym może prowadzić do kompromitacji całej sieci organizacji. Złośliwe oprogramowanie może rozprzestrzenić się na inne komputery, zaszyfrować serwery lub wykraść najcenniejsze dane firmowe. Nawet jeśli plik jest pobierany w odizolowanym środowisku (np. na maszynie wirtualnej), wciąż istnieje ryzyko, że zaawansowany malware będzie w stanie „uciec” z maszyny wirtualnej i zainfekować system-gospodarza.

Co więcej, samo pobieranie niektórych rodzajów plików (np. materiałów chronionych prawem autorskim lub nielegalnych treści) może mieć poważne konsekwencje prawne. Nawet jeśli sieć Tor zapewnia wysoki poziom anonimowości, nie jest ona stuprocentowa, a organy ścigania na całym świecie dysponują coraz bardziej zaawansowanymi metodami identyfikacji użytkowników zaangażowanych w działalność przestępczą. Ryzyko jest po prostu niewspółmiernie wysokie do jakichkolwiek potencjalnych korzyści.

Jak monitorować Dark Web w poszukiwaniu informacji o wyciekach danych z naszej firmy?

Proaktywne monitorowanie Dark Webu jest kluczowym elementem nowoczesnej strategii Threat Intelligence (wywiadu o zagrożeniach). Pozwala ono firmie na wczesne wykrycie, że jej dane (np. loginy i hasła pracowników, dane klientów) wyciekły i są przedmiotem handlu na czarnym rynku. Taka wiedza umożliwia podjęcie natychmiastowych działań zaradczych (np. zresetowanie haseł), zanim dane te zostaną wykorzystane do przeprowadzenia ataku.

Ręczne, samodzielne monitorowanie Dark Webu jest zadaniem niezwykle trudnym, czasochłonnym i ryzykownym. Wymaga ono specjalistycznej wiedzy, odpowiednich środków bezpieczeństwa (praca w odizolowanym środowisku) i dostępu do zamkniętych, często wymagających reputacji forów hakerskich. Dlatego większość firm decyduje się na skorzystanie z wyspecjalizowanych, komercyjnych usług monitorowania Dark Webu.

Usługi te, oferowane przez firmy z branży cyberbezpieczeństwa, działają w oparciu o zautomatyzowane platformy, które nieustannie skanują znane fora, rynki i pastebiny w Dark Webie. Klienci definiują słowa kluczowe, które mają być monitorowane – najczęściej jest to domena internetowa firmy (@twojafirma.pl), nazwy kluczowych produktów, a czasem nawet nazwiska członków zarządu. Jeśli system znajdzie wzmiankę o monitorowanej domenie, na przykład w nowo opublikowanej bazie danych zawierającej adresy e-mail i hasła, natychmiast generuje alert bezpieczeństwa i powiadamia klienta.

Dzięki takiemu alertowi, firma dowiaduje się o wycieku niemal w czasie rzeczywistym. Może natychmiast zidentyfikować, których pracowników dotyczy wyciek, i zmusić ich do zmiany haseł we wszystkich systemach. Może również przeanalizować, z jakiego serwisu nastąpił wyciek (często są to prywatne konta pracowników, gdzie użyli oni służbowego maila i tego samego hasła co w firmie) i podjąć odpowiednie działania edukacyjne. Proaktywny monitoring Dark Webu zamienia firmę z pasywnej ofiary w aktywnego uczestnika gry wywiadowczej.

Czy korzystanie z sieci Tor z komputera firmowego jest bezpieczne?

Absolutnie nie. Korzystanie z sieci Tor z standardowego, firmowego komputera, podłączonego do sieci korporacyjnej, jest skrajnie niebezpieczne i nieodpowiedzialne. Stanowi to poważne naruszenie wszelkich zasad bezpieczeństwa i stwarza wielowymiarowe ryzyko zarówno dla samego pracownika, jak i dla całej organizacji.

Po pierwsze, jak wspomniano wcześniej, instalacja i uruchomienie nieautoryzowanego oprogramowania, jakim jest przeglądarka Tor, samo w sobie jest złamaniem polityk bezpieczeństwa. Jednak główne ryzyko leży w tym, że ruch z sieci Tor jest potężnym sygnałem alarmowym dla zespołów bezpieczeństwa i systemów monitorujących. Administratorzy sieci widzą próby połączeń z adresami IP znanymi jako węzły wejściowe Tor. Taka aktywność natychmiast zwraca uwagę i może uruchomić wewnętrzne dochodzenie, ponieważ jest to typowe zachowanie dla złośliwego oprogramowania lub pracownika próbującego ukryć swoją działalność.

Po drugie, korzystanie z Tor z komputera, który jest częścią firmowej domeny i zawiera dostęp do wrażliwych danych, drastycznie zwiększa ryzyko kompromitacji. Nawet jeśli pracownik ma dobre intencje, jego aktywność w sieci Tor naraża go na kontakt ze złośliwym oprogramowaniem i zaawansowanymi atakami, które mogą prowadzić do przejęcia kontroli nad jego maszyną. Skompromitowany w ten sposób komputer staje się idealnym punktem startowym dla hakera do ataku na całą wewnętrzną sieć firmy.

Po trzecie, taka aktywność może mieć negatywne konsekwencje dla reputacji firmy. Adresy IP węzłów wyjściowych sieci Tor są często umieszczane na czarnych listach (blacklistach) przez wiele serwisów internetowych. Jeśli ruch z firmowej sieci będzie wychodził przez węzeł Tor, publiczny adres IP firmy może zostać błędnie powiązany z działalnością przestępczą i zablokowany, co utrudni legalną działalność biznesową. Dlatego polityka bezpieczeństwa każdej firmy powinna zawierać jednoznaczny zakaz używania sieci Tor na urządzeniach firmowych, z wyjątkiem ściśle kontrolowanych i odizolowanych środowisk używanych przez zespoły bezpieczeństwa.

Jakie są najlepsze praktyki w zakresie ochrony przed zagrożeniami pochodzącymi z Dark Webu?

Ochrona przed zagrożeniami, które mają swoje źródło w Dark Webie, wymaga wielowarstwowego i proaktywnego podejścia. Nie chodzi o walkę z samą siecią Tor, ale o zbudowanie takiej odporności organizacyjnej i technicznej, która zminimalizuje ryzyko, że dane firmowe tam trafią lub że zagrożenia stamtąd przenikną do naszej sieci.

1. Solidne fundamenty prewencyjne: Podstawą jest wdrożenie wszystkich kluczowych zabezpieczeń, które chronią przed standardowymi wektorami ataków. Obejmuje to utwardzanie systemów, regularne zarządzanie podatnościami i poprawkami, silną kontrolę dostępu opartą na zasadzie najniższych uprawnień i obowiązkowym MFA, a także zaawansowaną ochronę punktów końcowych (EDR) i bezpieczeństwo poczty e-mail. Silna prewencja jest najlepszym sposobem, aby zapobiec pierwotnemu wyciekowi danych.

2. Blokowanie i monitorowanie dostępu do Tor: Polityka firmy musi jasno zabraniać używania sieci Tor, a firmowe firewalle nowej generacji (NGFW) powinny być skonfigurowane tak, aby blokować ruch do znanych węzłów sieci Tor oraz identyfikować i blokować sam protokół na podstawie głębokiej inspekcji pakietów. Systemy SIEM i NDR powinny być skonfigurowane tak, aby natychmiast alarmować o wszelkich próbach takiej komunikacji.

3. Proaktywny monitoring Dark Webu: Jak opisano wcześniej, firma powinna wdrożyć proces lub usługę ciągłego monitorowania Dark Webu w poszukiwaniu wzmianek o swojej domenie, markach, a także loginach i hasłach pracowników. Wczesne wykrycie wycieku pozwala na natychmiastową reakcję i zminimalizowanie szkód.

4. Budowanie świadomości pracowników: Najważniejszym elementem jest ciągła edukacja zespołu. Pracownicy muszą być świadomi zagrożeń, takich jak phishing, i rozumieć, dlaczego używanie silnych, unikalnych haseł oraz nieużywanie firmowego adresu e-mail do celów prywatnych jest tak kluczowe. Świadomy pracownik jest najlepszą obroną przed atakami socjotechnicznymi, które często są pierwszym krokiem prowadzącym do wycieku danych.

Jak usługi Threat Intelligence i doradztwo nFlo mogą pomóc Twojej firmie monitorować zagrożenia i chronić się przed ryzykami związanymi z Deep i Dark Webem?

W nFlo rozumiemy, że ochrona przed nowoczesnymi zagrożeniami wymaga proaktywnego podejścia i wiedzy wykraczającej poza obronę własnej infrastruktury. Trzeba wiedzieć, jakie zagrożenia powstają i jakie dane krążą w ukrytych częściach internetu. Nasze usługi z zakresu Threat Intelligence (wywiadu o zagrożeniach) i doradztwa w zakresie cyberbezpieczeństwa są zaprojektowane tak, aby dać Twojej firmie wiedzę i narzędzia do skutecznej ochrony przed ryzykami związanymi z Deep i Dark Webem.

W ramach naszych usług Threat Intelligence, oferujemy proaktywne monitorowanie Dark Webu. Wykorzystując zaawansowane narzędzia i wiedzę naszych analityków, stale przeszukujemy czarnorynkowe fora i rynki w poszukiwaniu informacji, które mogą dotyczyć Twojej firmy. Alarmujemy Cię natychmiast, gdy tylko zidentyfikujemy wyciek danych uwierzytelniających Twoich pracowników, wzmianki o Twojej firmie w kontekście planowanych ataków czy sprzedaż danych, które mogły zostać skradzione z Twoich systemów. Dajemy Ci wiedzę, która pozwala reagować, zanim dojdzie do katastrofy.

Nasze usługi doradcze pomagają w zbudowaniu kompleksowej strategii obronnej. Pomagamy w stworzeniu i wdrożeniu skutecznych polityk bezpieczeństwa, które regulują kwestie korzystania z oprogramowania i dostępu do sieci. W ramach audytów i testów penetracyjnych weryfikujemy, czy Twoja infrastruktura jest odporna na techniki wykorzystywane przez przestępców. Co kluczowe, kładziemy ogromny nacisk na edukację i budowanie świadomości. Nasze programy szkoleniowe uczą pracowników, jak rozpoznawać zagrożenia i jak ich codzienne, świadome działania przyczyniają się do ochrony całej organizacji.

Współpracując z nFlo, zyskujesz partnera, który nie tylko pomoże Ci zamknąć drzwi przed zagrożeniami, ale także „wystawi czujki” daleko poza mury Twojej firmy, dając Ci wczesne ostrzeżenie o nadchodzącym niebezpieczeństwie. W świecie, w którym informacja jest bronią, my dajemy Ci tarczę.